راه کمال

عکاسان با عکس‌های خود همیشه ما را با مناظر، سنت‌ها و رخدادهای عجیب و خارج از تصورمان آشنا می‌کنند. کاری که این عکاسان و عکس‌هایشان می‌کنند، گاهی از عهده صدها کتاب و مقاله برنمی‌آید.

عکاسی به نام جیل پیترز با عکس‌هایی که از یک دهکده کوهستانی در شمال آلبانی به ارمغان آورده، چنین کاری کرده است. او ما را با سنتی، بس شگفت در سرزمین‌های غربی بالکان (کوزوو، مقدنیه، صربستان، مونته‌نگرو، بوسنی) آشنا می‌کند. سنتی که در آن زنان برای رهایی از تگناهای تحمیل‌شده، هویتی مردانه برای خود انتخاب می‌کردند. آنها همه عمر خود را در هیأت مردان سپری می‌کردند و جالب این بود که با این انتخاب نگاه جامعه به آنها هم تغییر می‌کرد.

در ایام گذشته، حق رأی، رانندگی، کسب و کار، تحصیل مال، سیگار کشیدن، داشتن اسلحه یا حتی پوشیدن شلوار، چیزی بود که از زنان آن دیار سلب می‌شد. پس رفته رفته سنتی به وجود آمد که در آن زنان با گرویدن به جمعیت زنان باکره قسم‌خورده موسوم به «بورنشا»ها Burneshas ، با اختیار کردن پوشش و ظاهری مردانه، از همه حقوق از دست رفته برخوردار می‌شدند، آنها حتی نام خود را تغییر می‌دادند.

و آنقدر به این کار ادامه می‌داند که این هویت ثانوی، بدل به چیزی پیش‌فرض در ذهنشان می‌شد.
این سنت‌ تا امروز کمابیش ادامه داشت، اما مدرن شدن جوامع باعث شده از تعداد زنانی که این سنت را اجرا می‌کنند کاسته شود،
دیگر تنها در دهکده‌های کوچک آلپ می‌شود نشانی از این زنان یافت.
به همین خاطر “جیل پیترز†تصمیم گرفت که قبل از محو همیشگی این زنان، با عکس گرفتن از آنها، این سنت عجیب را جاودانه کند.

اینان همه زن هستند ….